تأثیر تنش خشکی بر شاخص های فیزیولوژیکی و عملکرد ذرت در حضور سطح ایستابی کم عمق در شرایط اقلیمی اهواز

به منظور بررسی اثر کم آبیاری بر شاخص های فیزیولوژیکی ذرت دانه ای رقم سینگل کراس ۷۰۴ در طول فصل رشد، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سال ۱۳۹۲ در مزرعه آزمایشی شماره دو دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چمران در سه تکرار به اجرا در آمد. تیمارهای آبیاری شامل ۱۰۰، ۷۵ و ۵۰ درصد نیاز آبی گیاه ذرت بود که از طریق تبخیر و تعرق گیاه مرجع(چمن) محاسبه شد. برای کشت از لایسیمترهای حجمی استفاده گردید. در این تحقیق عمق آب زیرزمینی در فاصله ۷۰ سانتی متری سطح خاک ثابت نگه داشته شد. یک لایسیمتر به عنوان تیمار شاهد با آبیاری کامل و بدون حضور سطح ایستابی مورد استفاده قرار گرفت. برای تعیین هدایت روزنه ای، سرعت فتوسنتز و غلظت کلروفیل، مقادیر این شاحص ها در سه نوبت ۶۰، ۷۴ و ۸۸ روز پس از کشت اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که هر چه میزان تنش آبی وارده به گیاه بیش تر شود میزان شاخص های مذکور کاهش می یابد. بیش ترین میزان غلظت کلروفیل مربوط به تیمار ۱۰۰ درصد نیاز آبی به مقدار ۳۸/۵۵ و کمترین آن مربوط به تیمار ۵۰ درصد به میزان ۶۶/۳۹ می باشد. هدایت روزنه ای و سرعت فتوسنتز در تیمار 100 درصد آبیاری با حضور سطح ایستابی بیش ترین و تیمار 50 درصد آبیاری کم ترین مقادیر را در بین سایر تیمارها داشتند. روند تغییرات غلظت این سه شاخص در طول دوره رشد نشان داد که از هفته هشتم پس از کشت تا انتهای دوره رشد ذرت هدایت روزنه ای، سرعت فتوسنتز و غلظت کلروفیل برگ ذرت کاهش می یابد. نتایج همچنین نشان داد که بیش ترین میزان عملکرد دانه ذرت در تیمار آبیاری 100 درصد و به میزان 63/4 و کم ترین آن به میزان 72/3 تن در هکتار در تیمار آبیاری 50 درصد بود.